Zimową porą | Nad rzeką i na polu

Pierwsza cześć zimowej wyprawy dotyczyła lasów i ich mieszkańców, których to zimą spotkać najłatwiej. Ta część natomiast pokazuje bezkresne tereny bagienne i rzeczne, które przykryte białym puchem pokazują swój ogrom. Nie mówiąć już o mrozie, który na tych otwartych terenach jest dużo bardziej odczuwalny i dużo bardziej przeszywający niż w lasach. Zimą n apolach i łakach nie dzieje się za wiele ale też warto się nimi przejechać dla samego widoku, dla podziwiania krajobrazu, który w takiej złocistej aurze przy delikatnym słońcu prezentuje się wyjątkowo pięknie 🙂

Wszędzie nad każdą wodą można zobaczyć mnóstow różnego rodzaju tropów, niestety nie znamy się na tym na tyle, żeby wprowadzać w błąd i mówić jakie zwierzęta zostawiają takie tropy.

Trzciny chyba o żadnej porze roku nie prezentują się tak pięknie jak zimą podczas słonecznego dnia.

a takie oto ślady zostawia bóbr 🙂

Zimą jak nigdy indziej widać działalność bobrów nad Biebrzą.

Zimą jak żadną inną porą roku widać ilośći zwierząt jakie są na tych terenach i to nie w postaci samych zwierząt a śladów jakie zostawiają. Po całonocnych opadach i na świeżej pierzynie śniegu tuż po wschodzi słońca zaskoczyła nas ilość tropów jakie spotkaliśmy w różnych miejscach. Dopiero zimą widać, jak te zwierzęta wędruja rano jakie ilości poruszają się po tych terenach. Na świeżym śniegu, który spadł nocą najlepiej było widać trasy różnych zwierząt widzieliśmy i różnej wielkości ślady kopytm ślady łap lisów być może wilków, małe podłużne łapki na przegach rzek i kanałów mogące należeć do norkli amerykańskiej, wydry, bobra lub innych mniejszych gryzoni.

Kuropatwy, dość liczne tej zimy. Poniżej stadko kuropatw zakopująć się w śniegu próbowały stać się niewidoczne dla nas, to ich sposób na przeczekanie niebezpieczeństwa.

A na koniec pomimo, iż nie z terenów łąk ale wpisujący się w kolorystykę tego wpisu nasz ulubiony domek nad Biebrzą, który praktycznie każdego dnia mijamy podczas naszych wypraw.

Advertisements